İz/10

〰●Birlikte Güçlü Türkiye●〰

Devletin adıyla yoğruldu bu toprak,

Yiğit doğar bu toprakta, olmaz tutsak.

Kanla yoğruldu dağlar ve bayrak,

Töre susmaz, konuşur en son ancak.

Kökümüz derindir, dalımız sert,

Birliğimiz var, bizde yürek mert.

Beka için susmaz ne ordu ne fert,

Tereddüt yok: Temizlenecek namert!

Af dileyen diller yıkıma ortak,

Hak değil, hesap sorulmalı mutlak.

Kürdistan düşü, demirle dağlanacak,

Bu vatan asla bırakılmayacak!

Masal dinlemeyiz, parçalanmaz millet,

Bayraktır kimliğimiz, birdir bu devlet!

Kara günlere inat, direnir bu cennet,

Lanet düşmanını atan gibi hallet!

Biz ki Türk’üz, devrilen göğü tutan,

Birliğe ant içmiş her yiğit doğan.

Yolları açarız, karanlığı yutan,

Tarihtir bize hep şan ve şeref sunan.

Süreç değil, şimdi tasfiye zamanı,

Çelik gibi irade, şehittir hazanı!

Kardeşlik temelimiz, hain bozamaz planı,

Birlikte güçlü Türkiye, var olsun yarını!

Eski Üzerine/3

 〰●V●〰

“Akıl” Konuşuyor

Yine de… geri dönmeyi isteyebilirdim.

Biliyorum, geçmişe dönmenin bir yolu yok. Ama aklım bazen fısıldıyor: “Ya o zaman farklı davransaydın? Ya o yolu değil de diğerini seçseydin?” Ve ben de ister istemez durup yıllara bakıyorum. Geçip giden, ellerimden kayıp gitmiş o yıllara. İçimden bir ses susmuyor: “Farklı bir şey yapsaydın, bugün olduğun yer başka olabilir miydi?”

Belki.

Ama sonra senin dediğin geliyor aklıma, Akıl. Dönüş yok. O kapı bir kez kapandı ve artık arkasında sadece hatıralar var. Tozlu, sessiz, bazen acıtan.

Bunu biliyorum. Gerçek bu. Ve kabul etmeliyim: insan, bugün olduğu kişiyi sevmeyi öğrenmeli. Ama itiraf edeyim, ben öğrenemedim. Hâlâ geçmişin pençesindeyim. Hâlâ kendimi sevmeyi becerememişim, demek ki. Belki de hâlâ o eski benle kavgalıyım. Belki de hâlâ ona küsüm.

O yüzden aynaya her baktığımda, içimde bir eksiklikle karşılaşıyorum.

Ama bir şeyi fark ettim son zamanlarda.

Bugün olduğum kişiye artık bir şey yapamam. O defter kapandı. Ama… yarın olacağım kişi için hâlâ zaman var.

İşte bu düşünce, az da olsa nefes aldırıyor bana.

Yarınki beni daha iyi biri yapabilir miyim?

Onu geçmişin ağırlığından biraz olsun kurtarabilir miyim?

Bilmem.

Ama deneyeceğim.

İz/9

Geçmişte yerim kalmamış, gelecekte adım yok. Bir yandan siliniyorum hatıralardan, diğer yandan yazılmamışım hiç bir hikâyeye. Geçmişin ağırlığıyla yürüdüğüm yollar artık bana ait değil. Geriye dönsem kapılar kapanmış, ileri gitsem yüzler yabancı.

İz/8

〰●Sessiz Bir Akşam●〰

Kaldırım taşları kadar suskun,

Saatler kadar yorgunum.

Geçip giden her adımda,

Biraz daha eksiliyorum.

Konuşsam,

Sesim çatlar belki,

Kırık bir aynanın

Çıtırtısı gibi.

Sustuklarım,

Bir şehir kadar kalabalık

Bir mezar kadar sessiz.